Słynne okładki i ich mniej słynni autorzy, których prace masz na koszulce

Grając w paru zespołach zawsze wychodziłem z założenia “do it yourself”, więc nawet okładki robiliśmy sami. Naturalnym więc, jakże naiwnym myśleniem było, że w okładce Goo palce maczała Kim Gordon, a fale to pewnie wymysł Iana Curtisa. Nic z tych rzeczy.

Znamy najbardziej mainstreamowych projektantów mody, ale czy znamy twórców projektów, które mamy na sobie i z którymi się utożsamiamy?

Raymond Pettibon

Najjaśniejszym punktem jego muzycznej kariery było granie 40 lat temu w Black Flag na basie – pomagał rozbujać zespół swojemu bratu, Gregowi Ginnowi. Największym wkładem w Black Flag natomiast było autorstwo słynnego loga z czterema paskami. Wtedy też Pettibon stwierdził, że całkiem nieźle czuje się w grafice i pomagał w designie merchu kalifornijskim kapelom, rysował artworki do zinów itp.

Już od początku lat 80. swoje prace zaczął wystawiać w lokalnych galeriach, gdzie jego sztukę zauważyła, totalnie zachwycona Kim Gordon. Tak też nawiązała się między nimi nić współpracy, zwieńczona okładką do Goo, która przyozdabia 90% merchu Sonic Youth. Sama praca to zresztą typowo komiksowy, szorstki styl Pettibona. Inne jego znane muzyczne designy to, prócz oczywiście wszystkich płyt Black Flag i OFF!, choćby okładka do One By One Foo Fighters czy do debiutu Cerebral Ballzy.

Od lat 90. muzea i galerie zaczęły do swoich programów wprowadzać wystawy całkowicie poświęcone Pettibonowi – choćby Kunsthalle Bern w Szwajcarii czy Museum of Contemporary Art w Los Angeles. I jeśli chodzi o punkową sztukę i modę, to Pettibon obok Vivienne Westwood jest postacią najważniejszą.

Peter Saville

Nazwisko może nie mówić wiele, ale jego sztuka na pewno jest każdemu znana. Saville to jeden z założycieli Factory Records i naczelny grafik tej wytwórni. Same arty robione dla Factory pomogły mu wybić się wyżej – do Dindisc (offshot od Virgin Records). Zacznijmy więc wyliczankę…

Joy Division – Unknown Pleasures i Closer. New Order – Movement. Ultravox – Rage in Eden. King Crimson – Discipline. Cała reszta dyskografii New Order, pojedyncze płyty Suede czy Petera Gabriela. Koszulka reprezentacji Anglii i posada Creative Directora dla miasta Manchester.

Nie byłoby więc nadużyciem stwierdzenie, że tym, czym Pettibon jest dla niezależnej sceny amerykańskiej, tym Saville jest dla brytyjskiej.

John Dyer Baizley

Bóg alternatywnego, niezależnego metalu – zarówno w kwestii muzycznej (Baizley to wokalista i gitarzysta Baroness), jak i w artystycznej. Jego charakterystyczny styl łatwo rozpoznać już na pierwszy rzut oka – stąd też podobieństwa między artworkami Baroness, Kvelertak, Torche, Kylesa czy Black Tusk. Baizley zajmuje się też koszulkami – Metallica czy Vitamin X to tylko jedne z przykładów. Wystarczy, że rzucicie okiem na okładkę Blue Record Baroness, a pierwszą myślą jaką się pojawi będzie: “Już to kiedyś widziałem!”.

Mało jest obecnie tak wyrazistych artystów, ale sam Baizley zresztą mówi o sobie, że jest malarzem, dopiero potem – muzykiem. Całą jego sztukę można zresztą przejrzeć na jego blogu – APERFECTMONSTER.

Rafał Wechterowicz

Jak pisze o nim Cyprian Łakomy, Wechterowicz to jeden z najbardziej rozchwytywanych projektantów muzycznych na świecie. Wywodzący się ze sceny punkowej Wechterowicz pierwsze kroki stawiał robiąc artwork dla krakowskiej Inkwizycji. Dla kapel hardcore’owych rysował coraz więcej i więcej, aż w końcu pocztą pantoflową został polecony dalej – do Guns N’ Roses i Michaela Jacksona.

Tak jak Baizley, Wechterowicz również rysował dla Metalliki, ale poza tym jego portfolio obejmuje wiele więcej dużych nazw – The Rolling Stones, Slayer czy Lady Gaga. Prócz tego aktywnie działa na rzecz praw zwierząt, współpracując z PETA czy Otwartymi Klatkami. Najłatwiej do jego prac dotrzeć będąc na bieżąco z jego fanpage TOO MANY SKULLS (by Raf The Might).

Sprawdź także:
Psychika grafika: Lis Kula