Amy Winehouse

Amy Jade Winehouse – brytyjska piosenkarka wykonująca muzykę z pogranicza soulu, jazzu i R&B, kompozytorka i autorka tekstów piosenek. Jej znakiem firmowym był głęboki, ekspresywny wokal kontraltowy i własne teksty piosenek odnoszące się do jej osobistych przeżyć.

Jej płyty i piosenki otrzymały blisko 60 nagród i nominacji do prestiżowych nagród muzycznych. Debiutancki album Winehouse, Frank (2003) uzyskał znaczny sukces komercyjny, a także uznanie krytyków i nominację do Mercury Prize. Za jej następny album Back to Black (2006) Winehouse otrzymała pięć nagród Grammy w 2008, rekordową ich liczbę przyznaną kiedykolwiek kobiecie w jednym rozdaniu i rekordową liczbę przyznaną kiedykolwiek artyście brytyjskiemu, z których trzy „Najlepszy Nowy Artysta”, „Nagranie Roku” i „Piosenka Roku” zaliczane są do 4 najważniejszych nagród Grammy. Winehouse otrzymała również trzy najważniejsze nagrody Ivor Novello Awards: w 2004 i 2007 za najlepszą piosenkę współczesną (za „Stronger Than Me” i „Rehab”) oraz za najlepszą piosenkę muzycznie i lirycznie w 2008 („Love Is a Losing Game”). Otrzymała również w 2007 nagrodę Brit Award dla najlepszej brytyjskiej artystki.

Trapiona licznymi uzależnieniami i problemami ze zdrowiem psychicznym, w wieku 27 lat, zmarła w swoim domu w Londynie w wyniku zatrucia alkoholowego, dołączając tym samym do tzw. Klubu 27.

W 2012 r. została sklasyfikowana na 26 pozycji na liście 100 najważniejszych kobiet w muzyce prowadzonej przez stację VH1. Jej płyta „Back to Black” pośmiertnie stała się najlepiej sprzedającym się albumem w XXI w. w Wielkiej Brytanii.

Amy Winehouse dysponowała charakterystycznym, rzadko spotykanym w Europie głosem klasyfikowanym jako kontralt, sięgającym w górnych rejestrach do granic mezzosopranu, w sumie trzy oktawy od dźwięku c do d³ oraz jeden półton d6-eb6. Tego rodzaju głos, spotykany u afroamerykańskich wokalistek soulowych, szczególnie predestynował Amy do wykonywania tego rodzaju muzyki. Prawdopodobnie w związku z częściową niewydolnością płuc, wypracowała sobie w późniejszych etapach kariery charakterystyczną technikę śpiewania przez większość czasu niskim, naturalnym, cichym głosem i krótkich fragmentów przechodzenia w śpiew pełnym głosem w partiach wymagających wysokich tonów, w których zlewała dźwięki, „atakując” je z góry i następnie szybko obniżając skalę.

Brytyjska piosenkarka Adele stwierdziła, że jej wspólne tournée z Duffy po Stanach Zjednoczonych zostało lepiej przyjęte dzięki wcześniejszemu sukcesowi Winehouse. Lady Gaga przyznała, że Winehouse utorowała jej drogę awansowania na szczyty list przebojów, wyjaśniając, że popularność Winehouse ułatwiła niekonwencjonalnym kobietom odnoszenie sukcesu w głównym nurcie muzyki pop. Raphael Saadiq, Anthony Hamilton i John Legend powiedzieli: „Amy Winehouse została wykreowana przez ludzi, którzy chcieli dokonać przewrotu marketingowego, ale pozytywną stroną tego jest, że publiczność ponownie zetknęła się z tego rodzaju muzyką, co odegrało wprowadzającą rolę dla innych i odrodziło gatunek przez przezwyciężenie kwestii stylu vintage.”