Podziel się:
Robert Kasprzycki – Solo Act! Piosenką “Niebo do wynajęcia”, dotarł do ogromnego grona słuchaczy, zaś cały debiutancki album był skarbnicą piosenek, z których cześć trafiła do śpiewników, cześć zaś do dziś stanowi kanon polskiej piosenki poetyckiej. Po długiej przerwie, będącej nieustającą trasą koncertową, jesienią 2006 ukazał się “Światopodgląd”, którego premiera odbyła się na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia – tam zresztą, w Radiowej Trójce, usłyszeć można Roberta najczęściej.
Jesienią 2007 roku nakładem Polskiego Radia Kraków ukazały się “Piosenki i Nie” – “wielopak wielofunkcyjny”, będący zarazem tomikiem wierszy, śpiewnikiem oraz okładką płyty stanowiącej zapis koncertu zarejestrowanego w studiu krakowskiego Radia. Dziesięć lat później nakładem Dalmafonu ukazała się reedycja tej płyty – wydanej oddzielnie, jako osobne wydawnictwo płytowe. Jesienią roku 2014 trafiło do słuchaczy “Cztery” – pełne świetnie zagranych i zaśpiewanych piosenek “dla dorosłych”. Po raz kolejny można było dostrzec, że Kasprzycki potrafi czytać wiersze i między wierszami, że potrafi pisać gęsto i ciemno, lekko i śpiewnie. Wśród piosenek wyróżniały się “Trzymaj się wiatru, kochana”, “Martin Eden”, “Jak ocean” oraz “Rozmarynowa”, jednak również reszta albumu zawierała bardzo spójny, liryczno-rockowy repertuar.
Wiosną roku 2021 pojawiła się płyta “Gdy późno w noc”, będąca autorską próbą zmierzenia się z poezją Marszałka Rydza-Śmigłego. Próbą, jak się zdaje udaną, gdyż wiersze napisane w latach II wojny uzyskały spójne brzmienie, a ich ciemny nastrój doskonale pasował do atmosfery lockdownu, który skuł wówczas lodem cały świat. 17 grudnia 2021 miała premierę “Mała Łazienkowa”, (DALMAFON, 2021) płyta liryczna, nostalgiczna, nagrana w intymnym składzie głos/gitara, płyta będąca powrotem do lat spędzonych w wielkopolskim Śremie przy ulicy Małej Łazienkowej – do miejsc, postaci, języka i Arkadii dzieciństwa. Jednak żeby złamać ów banalny obrazek krakowskiego poety, na jego styl składają się także nieczułostkowa wrażliwość, sarkastyczny ogląd świata oraz autoironiczne poczucie humoru. Dał się zatem poznać Kasprzycki także jako autor tekstów w wersji “dla Przyjaciół”: Marka Dyjaka, Janusza Radka, Michała Łanuszka, jak i dla Artystów Piwnicy Pod Baranami: Jacka Wójcickiego, Szymona Zychowicza, Doroty Ślęzak czy Ewy Wnuk.
W muzyce Kasprzyckiego odnaleźć można ślady wielu inspiracji: “Niebo do wynajęcia” było mieszanką flamenco, popu, jazzu, bossanowy i folka, “Światopogląd” – popisem rockowej energii, “Piosenki i Nie” – znakomitym nawiązaniem do tradycji klasycznej ballady, “Cztery” zaś połączeniem poetyckiej i rockowej wrażliwości – zresztą to właśnie wielojęzyczność i szerokie spektrum zainteresowań określają jego styl muzyczny i tworzą dla tekstów smakowitą oprawę.
Prawdziwą moc Kasprzyckiego oddają jednak koncerty – to w kontakcie z publicznością najpełniej emanuje charakterystyczną charyzmą, a niespożyta energia, feeling i poczucie humoru, sprawiają, że kontakt z widzami jest zarazem natychmiastowy i długofalowy – kto bowiem był raz na koncercie Kasprzyckiego niemal zawsze wraca, i nie ma znaczenia, czy chodzi o koncerty solowe, czy z bandem – Kasprzycki zawsze gra na sto procent, a melanż słownej woltyżerki, muzycznych żartów, inteligentnych prowokacji, zabaw z publicznością i solidnego grania, sprawiają, że jego koncerty stają się naprawdę niezapomnianym przeżyciem. Zagrał ponad 1500 koncertów: solo, konno i pieszo, z bandem, z big-bandem, na festiwalach piosenki autorskiej, poetyckiej, na festiwalach folkowych (Colors of Ostrava), rockowych (Węgorzewo Rock Festiwal, Woodstock) a nawet festiwalach muzyki współczesnej (Sacrum Profanum). Pisze, gra, śpiewa, komponuje, nie zamierza przestać.
