Billie Eilish – „Male Fantasy” to coś, co wszyscy znamy

Billie Eilish: ona nie skończy się prędko

Happier Than Ever to album, który miał zweryfikować, czy artystka jest jednostrzałowcem, czy jednak wygra z syndromem drugiej płyty i spróbuje sięgnąć po miano ikony. Którą się stała już w chwili wydaniu debiutu, bo When We All Fall Asleep, Where Do We Go? popchnął współczesną muzykę na nowe tory, również pod względem producenckim.

Billie Eilish nie musiała zdawać żadnego testu, lecz patrzono jej na ręce, gdy premiera Happier Than Ever była tak bliska, że niemal już namacalna. Singlowy materiał przygotowywał tak fanów, jak i krytyków na rozminięcie się z jej ówczesną estetyką, lecz chyba nikt nie spodziewał się muzyki tak dojrzałej. Artystka jakby minęła pewien etap, przeskoczyła go – i zamiast chodzić od razu zaczęła biegać.

Przeczytaj: Czy Billie Eilish to wciąż fenomen? Recenzja albumu „Happier Than Ever”

Syf w pokoju bywa akceptowalny

Male Fantasy jest osobiście moim ulubiony trackiem z drugiego albumu artystki. Podkreślony teledyskiem tylko nabiera na znaczeniu, a przecież, jak cały album, poddaje do dyskusji ważne społecznie kwestie. Billie robi to bardzo nienachalnie, mianowicie: stwarza możliwość i tworzy przestrzeń do rozmowy. Muzyka mimowolnie okazuje się tu zaangażowana, bez wskazywania palcem i rozróżniania czarnego od białego.

Ten konkretny teledysk urzeka przede wszystkim prostotą. Znamy to, co w nim widzimy. Smutek, samotność, która jest skorelowana z pragnieniem pozostania w łóżku i bałaganem w kuchni. Nie trudno się utożsamić. Jeśli czegoś takiego się nie przeżyło, nie trudno też zrozumieć.

Billie Eilish – Male Fantasy (Official Music Video), zobacz teledysk