Moje Rytmy #47: Tomasz Makowiecki

Wielki comeback Tomasza Makowieckiego

Od premiery genialnego, uważanego wręcz za kultowy, albumu Moizm Tomasza Makowieckiego mija w tym roku już 8 lat. Zatem czas najwyższy na wielki, wyczekiwany zresztą, comeback! Czołowy reprezentant polskiej alternatywy powraca z nową muzyką, której przedsmakiem jest singiel Bardziej niż zwykle.

Nad swoim najnowszym utworem Makowiecki pracował z liderem zespołu Muchy, Michałem Wiraszko. Efektów ich współpracy okraszonych, gangsterskim teledyskiem w reżyserii Macieja Buchwalda, posłuchacie poniżej.

Zobacz również: Tomasz Makowiecki prezentuje teledysk do utworu „Bardziej niż zwykle”

Tomasz Makowiecki – Bardziej niż zwykle

---

#MojeRytmy: Tomasz Makowiecki – wywiad

Zanim jednak Tomasz Makowiecki odkryje kolejne karty swojego muzycznego powrotu, przeczytajcie wywiad z cyklu Moje Rytmy, którego bohaterem jest nie kto inny, jak właśnie autor płyty Moizm. Tomasz Makowiecki opowiada nam, jaki album zmienił jego życie, dlaczego kiedyś nie lubił muzyki Republiki i Grzegorza Ciechowskiego, jakiego utworu nie chce już nigdy więcej słyszeć, co puszcza, aby rozkręcić imprezę i dla jakiej roli filmowej byłby w stanie zapuścić wąsa. Sprawdźcie!

Utwór, od którego wszystko się zaczęło

Tomasz Makowiecki: Byłem naprawdę bardzo małym dzieckiem, kiedy po raz pierwszy usłyszałem utwór Luciola Maanamu. Ta piosenka dosłownie zawładnęła mną i domagałem się od rodziców, żeby puszczali ją na okrągło. Pamiętam, że emocje, które mi towarzyszyły były swego rodzaju miksem euforii i niepokoju, a potęgował to jeszcze czarno-biały teledysk nagrany w Łodzi i piękna, charyzmatyczna Kora w długim prochowcu. Do dziś uważam, że Maanam był najlepszym polskim zespołem.

Album, który zmienił moje życie

Tomasz Makowiecki: The Verve – Urban Hymns z nieśmiertelnym Bitter Sweet Symphony. Jak dla mnie najlepszy czas brit popu. Oczywiście dzięki tej płycie zacząłem grać na gitarze i chciałem mieć swój zespół. Rok później zespół już miałem.

Płyta, której kiedyś nie lubiłem, ale doceniłem ją po latach

Tomasz Makowiecki: Obywatel G.C. Nigdy nie byłem specjalnie fanem twórczości Republiki, ani Grzegorza Ciechowskiego. Muzyka wydawała mi się dość kwadratowa i przeestetyzowana. Któregoś razu dostałem zaproszenie na koncert poświęcony pamięci Grzegorza i postanowiłem wnikliwiej przyjrzeć się całej twórczości. Szczególnie trafił we mnie utwór pod tytułem Ciało, którego cover przygotowałem na to wydarzenie. Cała płyta i utwór zostaną już ze mną do końca.

Utwór, którego nie chcę już więcej słyszeć

Tomasz Makowiecki: Despasito. Nie, dziękuję.

Album, którego słucham najczęściej

Tomasz Makowiecki: Ostatnio “na ripicie” słuchałem Blood Orange Negro Swan. Na tym albumie jest w zasadzie wszystko, co w muzyce lubię. Od początku do końca!

Moje muzyczne guilty pleasures

Tomasz Makowiecki: Mam parę takich “strzałów”, które lubię puścić, gdy trafiam na imprezkę, gdzie atmosfera jest dość sztywna, jak Cher – Belive, Roxette – Joyride, Era – Ameno, Wham – Last Christmas. Znalazłoby się tego więcej.

Najlepszy koncert, na którym byłem

Tomasz Makowiecki: Nie przepadam jakoś specjalnie za festiwalami, ale jednym z najlepszych koncertów, na których byłem, zagrał zespół Pulp na Open’erze w 2011 roku. Pogoda była tak paskudna i okropnie lało, że w zasadzie ten koncert nie powinien się odbyć. Jarvis Cocker z zespołem postanowili jednak wejść na scenę i dać jeden z najbardziej szalonych koncertów w ich karierze. Podejrzewam, że część ich instrumentów z przemoknięcia trafiła potem na śmietnik.

Film, który każę obejrzeć moim dzieciom

Tomasz Makowiecki: Najpiękniejszy film, jaki widziałem to Melancholia Larsa Von Triera. Pewnie jeszcze nie czas na tego typu kino dla nich, ale na pewno zdecyduję się im go kiedyś polecić.

Film, w którym chciałbym wystąpić jako postać

Tomasz Makowiecki: Nie mam zapędów aktorskich, ale jako dzieciak miałem etap fascynacji historią Zdzisława Najmrodzkiego. Film powstał. W rolę Najmro wcielił się Dawid Ogrodnik i bardzo jestem ciekaw przedstawienia całej historii. Na pewno wybiorę się do kina. Może gdyby jeszcze powstał film o Andrzeju Zausze, to gotów byłbym zapuścić wąsa.

Popkulturowe zjawisko, które lubię trochę za bardzo

Tomasz Makowiecki: Myślę, że nie jestem w tym odosobniony, ale często nadużywam telefonu pod kątem portali społecznościowych. Okropna strata czasu. Parę razy udało mi się skutecznie zgubić telefon i wspominam ten czas najlepiej.