The Cure

The Cure – brytyjska grupa rockowa założona w 1976 roku w Crawley.

Charakter muzyki zespołu początkowo opierał się na założeniach punk rocka, lecz z biegiem czasu grupa wykształciła swój własny, indywidualny styl. Obecnie muzyka The Cure uważana jest za rock alternatywny, natomiast grupa stanowi jeden z najważniejszych zespołów tworzących tzw. „nową falę” i „zimną falę”; zespół uważany za jednego z prekursorów rocka gotyckiego, również reprezentuje sobą post-punk, alternatywny pop i synthpop. The Cure jest członkiem Rock and Roll Hall of Fame.

Zespół przechodził wielokrotne zmiany składu personalnego, szczególnie w okresie lat 80. Wśród jego aktualnych członków tylko Robert Smith w 1976 należał do grupy założycieli The Cure. Niemal od najwcześniejszych lat działalności w zespole gra też Simon Gallup, przez wielu krytyków uważany za jednego z najlepszych gitarzystów basowych świata i za największy atut The Cure w sferze instrumentalno-muzycznej; jednak nie należy on do założycieli grupy i w latach 1982-1984 również miał przerwę w grze w zespole. Tak więc jedynym członkiem, który gra w The Cure nieprzerwanie od 1976 do dziś jest Robert Smith – frontman, uważany za lidera, główny wokalista we wszystkich utworach (nie licząc coveru „Foxy Lady” z płyty Three Imaginary Boys), gitarzysta i autor niemal wszystkich tekstów. Charakterystyczny makijaż i ułożone w charakterystyczny, bezładny sposób, natapirowane, czarne włosy Smitha to jedne z najbardziej rozpoznawalnych elementów wizerunku zespołu.

Twórczość zespołu ewoluowała na przestrzeni lat. Zawierała w sobie elementy prekursorskie na scenie rockowej (new wave, cold wave, w znikomym stopniu rock gotycki), równie często łagodzone przez wpływy estetyki muzyki popowej. Zawsze jednak opatrzona była łatwo rozpoznawalnym brzmieniem, który nadaje tej muzyce oryginalności. Po postpunkowym debiucie przyszedł czas na surową muzykę przepełnioną mrokiem i rozgoryczeniem. Kolejne płyty wyróżniały się bogactwem brzmień i nastrojów łączącym w sobie zarówno melancholijne ballady, brzmienia ostrzejsze, czy wręcz monumentalne, ciekawe stylizacje, jak i bezpretensjonalne piosenki o różnych odcieniach miłości. Wszystko opatrzone pełnymi rozterek, wątpliwości, głębokimi, zmiennymi nastrojowo tekstami Roberta Smitha, często inspirowanymi literaturą i innymi dziedzinami sztuki; traktującymi głównie o miłości, poszukiwaniu sensu w życiu, wierze, uczuciach, wrażliwej i skomplikowanej naturze człowieka. W efekcie charakter muzyki Cure rozciąga się od ponurego, niemal mrocznego, gotyckiego stylu, poprzez spokojne, melancholijne i refleksyjne ballady, aż po ambitny, miejscami wręcz radosny pop.