Fokus „Arogant EP”: Już przede wszystkim producent [recenzja]

W uzasadnionej pułapce nikłych oczekiwań

Słuchając pierwszego singla z EP-ki Fokusa, bardzo łatwo było wpaść w pułapkę oczekiwań. Moja brzmiała „nie no, ta płyta będzie okropna, jeśli to jest pierwszy singiel”. I choć Arogantowi daleko do ideału, nie ukrywam, że miło mi było się zaskoczyć tym materiałem. Nawet jeśli jest to zasługa praktycznie tylko strony produkcyjnej.

Czy mam wyrzuty sumienia związane z pochopną oceną Aroganta? Ani trochę. Lirycznie polska scena rapowa poszła mocno do przodu przez ostatnie kilkanaście lat. Liryka Fokusa? Ani trochę. Słysząc wersy w stylu „Płaczą, kiedy wkładam im chuja w cycki i wykładam chuja na to”, „Idź się utop, dupy nie odliżesz, suko” nie mógł mnie nie przejść dreszcz żenady. A rymowanie ze sobą wichury – wióry, czy poleje – dzieje – wyłysieje choćby przy najlepszym flow na przełomie 2021 i 2022 roku już nikomu nie imponuje, a jedynie wywołuje ironiczny uśmiech. Dorzucając jeszcze momentami problemy z dykcją, wypadnięcie z bitu… Na szczęście Arogant to zdecydowanie najsłabszy numer na EP-ce, jednak dość brutalna zależność jest taka, że Fokus położył na nim najwięcej wersów z wszystkich utworów na projekcie.

Fokus – Arogant

Im mniej, tym lepiej

Dla kontrastu, chociażby przy świetnym Kaiju raper nie sili się niepotrzebnie na wymyślanie średnich panczy czy wyjaśnianie sceny. Bardzo krótkie wersy składają się na obie zarapowane szesnastki. Owszem, technika rymowania dalej pozostawia wiele do życzenia, ale już zabieg z zamienianiem „ą” na „o” na końcach słów wychodzi dość ciekawie. Niby zabawnie, ale z drugiej strony – charakterystycznie. W przeciwieństwie do Aroganta na Kaiju nawijka nie próbuje zdominować bitu (skądinąd najlepszego na płycie, z charakterystycznym rozhulanym klawiszem), jest bardziej składową całości niż wybijającym się elementem. Dużo w tym zasługi świetnie wykonanego mixmasteringu zarówno tego utworu, jak i pozostałych.

ATH pomimo, zdawałoby się, rzucanych totalnie bez ładu i składu wersów nadrabia bardzo dobrym refrenem. Paradox, choć zalatuje grafomańską nawijką o niczym, rekompensuje ciekawym, wręcz lekko mistycznym bitem. Shadowban miło zaskakuje faktem, że Fokus potrafi jeszcze napisać braggowy numer, przy którym nie będę strzelał zębami po niektórych wersach, choć nie oszukujmy się – jest to absolutne minimum. Długi to znów ciekawy bit, jednak rapowo położone nań zostały zaledwie cztery wersy. I to, mam wrażenie, jest właściwa droga dla Fokusa.

Fokus – Kaiju

Arogant jedynie produkcyjnie „na tak”

Wiele osób pewnie odsądzi mnie od czci i wiary po tej recenzji, ale trzeba sobie powiedzieć otwarcie: najsłabszą stroną Arogant EP jest rap Fokusa, który w żadnym miejscu nie imponuje, a jedynie co najwyżej nie przeszkadza. Jednocześnie produkcyjna strona Aroganta, za którą również odpowiada Fokus to najlepsze bity dubstepowe, jakie słyszałem na polskiej rapowej płycie. I choć w zasadzie raper radzi sobie z nimi, praktycznie nie wypadając z tych niezwykle trudnych podkładów, konstruując naprawdę udany refren na ATH, to pod względem treści często nie da się przejść wokół Aroganta obojętnie w zdecydowanie negatywnym tego zdania znaczeniu.

Jeśli macie większą tolerancję na liryczne i techniczne „potworki” niż ja, Arogant na pewno przypadnie wam do gustu ze względu na świetną stronę produkcyjną. Ja jednak bardzo chętnie usłyszałbym Fokusa w odsłonie jedynie producenckiej. Bo już tylko na tej płaszczyźnie trzyma on poziom adekwatny do uwielbienia, jakim darzą go zagorzali fani.