Podziel się:
Wojciech Kilar od lat 60. XX wieku eksplorował możliwości techniki sonorystycznej, kształtując – wraz z Krzysztofem Pendereckim i Henrykiem Mikołajem Góreckim – styl tzw. polskiej szkoły kompozytorskiej. Ten etap pozostawił trwały ślad w jego twórczości, choć słynna Orawa z 1986 roku należy już do innego nurtu – inspirowanego tradycyjną muzyką Podhala. Porywająca żywiołowością, zachwycająca konstrukcją, ujmująca żarliwością kompozycja od pierwszej nuty aż do finałowego „Hej!” nie pozostawia słuchaczowi ani chwili wytchnienia. Ekspresyjny charakter góralskiego folkloru doskonale licuje z motorycznym pulsem, zmienną harmoniką i gęstniejącą wraz z rozwojem narracji fakturą.
Technika sonorystyczna nie pozostała obojętna również Grażynie Bacewicz. „W mojej muzyce dużo się dzieje, jest ona drapieżna, a jednocześnie liryczna” – pisała w ankiecie dla „Ruchu Muzycznego”. Jej lapidarne w formie, lecz niezwykle bogate w wyrazie Divertimento z 1965 roku zdaje się być doskonałym odzwierciedleniem owej dwoistości. Choćby interwał trytonu – jak ostro brzmi w ustępie otwierającym dzieło, a ile łagodności niesie w nostalgicznej części środkowej, by szelmowsko iskrzyć w ognistym finale.
Publiczność z pewnością zainteresuje rzadko wykonywana, a niezwykle intrygująca brzmieniowo, formalnie i fakturalnie Mała suita na orkiestrę (1986) Andrzeja Nikodemowicza. Utwór zabrzmi z okazji setnej rocznicy urodzin jej kompozytora – zasłużonego dla polskiej kultury muzycznej lwowianina. Zwieńczeniem koncertu będzie natomiast Rapsodia litewska z 1906 roku urodzonego na Wileńszczyźnie Mieczysława Karłowicza. Wiedząc, że do rodzinnego Wiszniewa (obecnie teren Białorusi) nigdy nie wróci, starał się „zakląć” w tej kompozycji – jak pisał w liście do Adolfa Chybińskiego – „cały żal, smutek i niewolę wiekuistą tego ludu, którego pieśni w mym dzieciństwie brzmiały”. Nastrojowy poemat symfoniczny pozbawiony jest programu literackiego, jednak tytuł oraz cytaty autentycznych białoruskich melodii ludowych wpisane w mieniącą się różnorodnością odcieni orkiestrową narrację w pełni oddają melancholijny ton kompozycji.
Marta Dziewanowska-Pachowska
PROGRAM
Wojciech Kilar (1932-2013) – Orawa na kameralną orkiestrę smyczkową
Grażyna Bacewicz (1909-1969) – Divertimento na orkiestrę smyczkową
Allegro / Adagio / Giocoso
Andrzej Nikodemowicz (1925-2017) – Mała suita na orkiestrę
Mieczysław Karłowicz (1876-1909) – Rapsodia litewska op. 11
🔴 Zasady uczestnictwa w wydarzeniach organizowanych przez Polską Operę Królewską –> KLIKNIJ TUTAJ
🔴 Spóźnieni widzowie mogą nie zostać wpuszczeni na widownię.
________________________________________________________________________________________________________
W razie pytań Biuro Organizacji Widowni Polskiej Opery Królewskiej jest do Państwa dyspozycji
od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00 – 17:00 +48 500 309 424
