Tęskno reinterpretuje poezję. Wiersze, jak muzyka, muzyka, jak wiersze. Oto singiel “Woda“

Tęskno ciągnie do poezji

Tak uwrażliwionego projektu nie słyszałam chyba właściwie nigdy – zetknięcie się z debiutem, wtedy jeszcze duetu, zapewniło mi głębokie doświadczenie emocjonalne. Tęskno zostało stworzone w 2018 roku przez Joannę Longić i Hanię Rani i faktycznie przeszywało tęsknotą i porażało jakąś setką kumulujących się z nią uczuć. Ich pierwsza płyta, prosto zatytułowana Mi i sprytnie łącząca się z nazwą zespołu i niosła z sobą prawdziwą muzyczną poezję.

Z jednym zastrzeżeniem: liryczność uderzała w te dawne echa i tropy, obecnie już nieco przykryte kurzem, przynajmniej, jeżeli chodzi o literaturę. Błażej Król śpiewa swoje wiersze i jego wiersze są właśnie tymi współczesnymi, które z bookletu można by przedrukować do tomu i postawić na półce obok Tkaczyszyna-Dyckiego, Różyckiego, czy choćby i Świetlickiego. Tęskno zaś upodobało sobie delikatność, pewną kanoniczność, lekkość stylu, gryzącą się z nowoczesnym podejściem do pisania.

Od tego czasu projekt zmienił się i naturalnie ewoluował – pieczę nad nim przejęła Joanna Longić, która już jako solistka nagrała drugi album, wciąż jednak działając pod szyldem tęskno. Artystka w połowie lipca zapowiedziała trzecią już płytę, a obecnie możemy posłuchać już drugi singiel zwiastujący to wydawnictwo – utwór woda.

Przeczytaj: „Naprawdę wierzę, że mogłabym chodzić po wodzie” – wywiad z Joanną Longić z tęskno

Wiersze śpiewane. Tęskno zagra poezję

Tęskno gra poezję to tytuł zapowiadanego, trzeciego już wydawnictwa projektu. Joanna Longić pracując nad poezją Zuzanny Ginczanki. Twórczość pisarki zgrywa się z muzyczną estetyką tęskno, a jej słowa zdają się całkowicie współgrać z brzmieniem charakterystycznym i bliskim dla artystki. Już po premierze pierwszego singla pod tytułem ucieczka, zapowiadającego wydawnictwo słychać, że Joanna Longić nie tylko odnalazła, ale i wsiąknęła w świat przedstawiony w wierszach Zuzanny Ginczanki.

tęskno : ucieczka (tęskno gra poezję)

Wpadłam na pomysł stworzenia albumu z wierszami, prowadząc audycję w radiowej Czwórce, gdzie gram poezję w wykonaniu polskich artystów. Określenie „poezja” jest dla mnie wielowymiarowe: może być świadomą ciszą albo pojedynczym słowem wypowiedzianym we właściwym miejscu i czasie – opowiada wokalistka. Wybór Zuzanny Ginczanki – wybitnej poetki doby dwudziestolecia międzywojennego – nie był dla niej przypadkowy. Jej słowa naturalnie układały się w mojej głowie w melodie. Znalazłam w jej wierszach nadzieję, odwagę, zachwyt nad pięknem i ogromne pokłady tęsknoty

– przyznaje artystka

„Płynąć szczerym pragnień sterem w niezniszczalność żywych tęsknot” śpiewam słowami Zuzanny Ginczanki utwierdzając się w tym, jak ważna jest wytrwałość w dążeniu do celu. Kiedy pisałam muzykę do wiersza „Woda”, rzuciłam się w nurt drzemiących we mnie emocji. Spokojny, ugrzeczniony wstęp z pojedynczymi dźwiękami fortepianu i smyczków przeradza się w wir ostrych syntezatorowych brzmień i uderzeń werbla. Całość dopełnia archiwalne nagranie pozornie zwyczajnego dnia w Kalifornii w 1963 roku, nieustannie przecinanego ubytkami i zabrudzeniami, naturalnymi glitchami taśmy filmowej. To zdecydowanie najbardziej drapieżna odsłona Tęskno do tej pory

– zapowiada Joanna Longić

Utwór woda będzie mieć premierę już dziś, 6 sierpnia o godzinie 11.00.