7 „nepo babies”, które należy brać na poważnie

Nepo babies mają łatwiej… i trudniej

Z jednej strony dzieciom znanych aktorów i aktorek jest zdecydowanie łatwiej przebić się w branży filmowej czy serialowej. Z drugiej jednak wszyscy patrzą im na ręce, oceniając ich dokonania znacznie bardziej krytycznie. Postanowiliśmy znaleźć siedem nepo babies, które być może zaczęły grać dzięki protekcji rodziców, ale już dawno temu dowiodły swoją aktorską wartość.

Czytaj też: 7 serialowych premier czerwca, które warto rozważyć

Domhnall Gleeson

Syn wybitnego irlandzkiego aktora Brendana Gleesona (Braveheart Waleczne serce, Michael Collins, Duchy Inisherin) stał się przez ostatnie kilkanaście lat jednym z najlepszych aktorów charakterystycznych swojego pokolenia. Rolę Billa Weasleya w serii o Harrym Potterze dostał na pewno dzięki pomocy ojca, lecz kolejnymi występami – w romantycznym Czasie na miłość R. Curtisa, Annie Kareninie J. Wrighta Zjawie A. Iñárritu, Ex Machinie A. Garlanda – dowiódł, że ma duży talent i potrafi odnaleźć się w każdym gatunku, czego nie da się powiedzieć o wielu gwiazdach. Z tego względu rolę generała Huxa w Gwiezdnych wojnach dostał już raczej dzięki talentowi i „po warunkach”. Ostatnimi czasy więcej go w telewizji niż w kinie (seriale Pacjent i Hydraulicy z Białego Domu, a niedługo The Paper, swoisty sequel amerykańskiego Biura), ale w przyszłym roku zobaczymy go w między innymi w nowym filmie Guya Ritchiego.

Dakota Johnson

Trudno tak naprawdę stwierdzić, na ile rolę w Pięćdziesięciu twarzach Greya dostała za sprawą rodziców, bo ani Melanie Griffith, ani Don Johnson (ani chwilowy ojczym Antonio Banderas) nie wydawali się być wybitnie zadowoleni z roli córki w kontrowersyjnym erotyku i jego dwóch kontynuacjach, ale prawda jest taka, że Dakota pokazywała później wielokrotnie, że nie tylko pięknie wygląda, ale też świetnie gra i rozumie, na czym polega aktorstwo. W Sokole z masłem orzechowym znakomicie odnalazła się w konwencji feel-good movie, w Córce M. Gyllenhaal grała i ciałem, i głową, ukazując widzom maski, które zakładała jej postać, zaś w Suspirii L. Guadagnina balansowała umiejętnie między zmysłowością i grozą. Warto również wspomnieć pełną niuansów rolę w niedocenionym Źle się dzieje w El Royale D. Goddarda. I nic nie zmieni fakt, że Dakota potknęła się w tym roku rolą w Madame Web S.J. Clarkson. To świetna aktorka.

Margaret Qualley

W perspektywie słynnych rodziców jest bodaj najmniej oczywistą aktorką naszego zestawienia, gdyż nie afiszuje się z tym, że jest córką Andie MacDowell, absolutnej ikony kinowych lat 90. Qualley nie chciała być aktorką, upatrywała swej przyszłości raczej w balecie, jednak w końcu połknęła aktorskiego bakcyla, najpierw debiutując w niezależnym Palo Alto G. Coppoli, a następnie zachwycając w serialu HBO Pozostawieni. Qualley nie jest zainteresowana sławą, zatem nie zobaczymy jej w drakońsko drogich hollywoodzkich spektaklach, a jej najbardziej medialnymi rolami był występ w Pewnego razu… w Hollywood Q. Tarantina oraz w kultowej reklamie KENZO World S. Jonzego. Aktorka woli takie projekty jak Nowicjat, gdzie zagrała poszukującą tożsamości zakonnicę, czy mało znany u nas serial Sprzątaczka, gdzie wystąpiła z z mamą. W tym roku zobaczymy ją między innymi w Rodzajach życzliwości Y. Lanthimosa.

Lily Collins

Collins jest córką brytyjskiego muzyka Phila Collinsa, jednak po rozwodzie rodziców dorastała u boku matki. Z aktorstwem związała się nieświadomie, bowiem miała dwa latka, gdy pojawiła się na planie serialu Growing Pains, a następnie już w pełni świadomie wróciła do tego w roku 2009, najpierw w dwóch odcinkach serialu młodzieżowego 90210, a potem w Wielkim Mike’u. The Blind Side J. Hancocka (grała córkę Sandry Bullock). Przez kolejne lata nie mogła opędzić się od medialnych ról, zagrała główne postacie w Królewnie Śnieżce T. Singha, Darach Anioła: Mieście kości H. Zwarta oraz Love, Rosie Ch. Dittera, ale w pewnym momencie wyhamowała, cierpiąc na zaburzenia odżywiania. Nawiązała do tego w swojej najlepszej roli w Aż do kości, gdzie wcieliła się w dziewczynę z anoreksją. Obecnie występy kinowe (Mank D. Finchera, Prezent od losu Ch. McDowella) z popularnymi serialami (Nędznicy, Emily w Paryżu).

Jack Quaid

Tego nazwiska miłośnikom kina nie trzeba przedstawiać: Quaid jest synem szalenie popularnej niegdyś pary aktorskiej, Dennisa Quaida i Meg Ryan. Podobnie jak w przypadku Gleesona, rólkę w pierwszej części wysokobudżetowego spektaklu Igrzyska śmierci Quaid zawdzięcza prawdopodobnie rodzicom, jednakże późniejsze dokonania głównie własnemu talentowi. Grał między innymi u Soderbergha w Logan Lucky, serialu Martina Scorsesego Vinyl, Krzyku z 2022 r. oraz efekciarskiej hollywoodzkiej rozwałce Rampage: Dzika furia B. Peytona. Największą natomiast popularność przyniosła mu rola w wywracającym superbohaterskie konwenanse do góry nogami serialu The Boys, z którym do dziś święci niebywałe sukcesy. Quaid nie zapomina jednak natomiast o kinie, w zeszłym roku zagrał choćby u Nolana w Oppenheimerze, a w tym zobaczymy go w Heads of State I. Naishullera (reżysera efektownego Hardcore Henry’ego).

Maya Hawke

Kolejna aktorka, która nie próbowała odciąć się od znanych rodziców, mimo to wielu widzów trzeciego sezonu serialu Stranger Things zdziwiło się, gdy wyszło, że Maya jest córką Ethana Hawke’a i Umy Thurman. Kręcąc Stranger Things miała zaledwie dwadzieścia lat, a wcześniej w zasadzie jedynie rolę Jo w jednej z wielu serialowych adaptacji Małych kobietek (zaliczyła też występ w Pewnego razu… w Hollywood Q. Tarantino). Stranger Things zrobiło z Mayi rozpoznawalną na całym świecie aktorkę, która może przebierać w rolach. Zagrała między innymi u Wesa Andersona w Asteroid City i Bradleya Coopera w Maestrze, często pojawia się też w projektach ojca, od występu w jego serialu Ptak dobrego Boga po wyreżyserowany przez Ethana Wildcat. Podobno Sofia Coppola widziała ją w roli Arielki w wersji Małej Syrenki, do której nigdy nie doszło. Na horyzoncie Maya ma między innymi piąty sezon Stranger Things.

Alexander Skarsgård

Zdecydowanie najbardziej znany z wszystkich gwiazd na naszej liście, bo Alexander Skarsgård, syn Stellana, zaczynał przygodę z aktorstwem jeszcze w zeszłym wieku. Potem zaliczył epizod w marynarce wojennej Królestwa Szwecji i w końcu wrócił na ekrany. Sławę zyskał za sprawą seriali telewizyjnych, wojennego Generation Kill: Czasu wojny, a potem wampirycznej Czystej krwi, która przysporzyła mu fanów i fanek dosłownie na całym świecie. Próbował wielokrotnie swych sił w kinie, między innymi w Melancholii L. von Triera i blockbusterze Battleship: Bitwa o Ziemię P. Berga, a w ostatnich latach choćby w znakomitym Wikingu R. Eggersa czy szalenie nieprzewidywalnym Infinity Pool B. Cronenberga (syna Davida), jednak największe sukcesy święci wciąż w telewizji, czy to w Wielkich kłamstewkach (za tę rolę zdobył jedyny jak na razie aktorski Złoty Glob, a także Nagrodę Emmy) czy w fantastycznej Sukcesji.